CZĘSTOCHOWA – PLANOWANIE I LECZENIE INTERDYSCYPLINARNE U PACJENTÓW IMPLANTOLOGICZNYCH ZE SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM PROBLEMÓW OKLUZYJNYCH I SSŻ. WADY I ZALETY PROTOKOŁÓW ANALOGOWYCH I CY …

Prowadzący:

BŁAŻEJ SZCZERBANIEWICZ LEK. DENT.

CENA: 6000 ZŁ Z VAT

CZĘSTOCHOWA 18-19.07.2025.

Dlaczego okluzja wydaje się skomplikowana? Jak uczynić ją przewidywalną u większości pacjentów? Jak z wyprzedzeniem rozpoznać pacjentów wysokiego ryzyka? Dowiesz się na szkoleniu z naszym specjalistą lek. dent. Błażejem Szczerbaniewiczem. Zachęcamy do wzięcia udziału w praktycznym kursie związanym z tematyką okluzji.

Miejsce wydarzenia: Gabinet Stomatologiczny KODENT Wręczycka 44/46, 42-200 Częstochowa

W czasie szkolenia zapewniamy smaczny lunch oraz przerwy kawowe.

Zajęcia od 10:00 do 18:00 (dwa dni).

PROGRAM:

• Planowanie interdyscyplinarne w świecie analogowym i cyfrowym. Rodzaje praktyk w współczesnej stomatologii:  ukierunkowanej na jeden problem vs planujące kompleksowo.
• Przewagi w planowaniu zespołowym akie daje wykorzystanie narzędzi cyfrowych: skanera cyfrowy, platform internetowych, aplikacji w smartfonie do skutecznej komunikacji na 1-szej wizycie z pacjentem i laboratorium.
• Pacjent z pracami na implantach i problemami okluzyjnymi w gabinecie. Jak odróżnić trudnych pacjentów od łatwych.
• Sposoby komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej ze szczególnym uwzględnieniem prac na implantach. Rola wzorców ruchowych na pracach na implantach.
• Okluzja pojęcia podstawowe: maksymalne zaguzkowanie, relacja centralna (CR), centralna okluzja (CO), poślizg z centralnej okluzji do maksymalnego zaguzkowania (MZ).Podobieństwa i różnice dla prac na własnych zębach i dla implantów.
• Modele okluzji dla uzupełnień stałych i ruchomych na implantach: podobieństwa i różnice.
• Łuk twarzowy i artykulator w gabinecie czy to ma sens w dobie cyfrowej?
• Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o estetykę zębów przednich. Rola prawidłowo wykonanych zdjęć. Planowanie prac na implantach w odcinku przednim.
• Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o wzorce ruchowe pacjenta. Jak zaplanować miejsce dla przyszłych prac protetycznych na implantach. Wymiar pionowy zwarcia w planowaniu prac na implantach: pomaga czy zaciemnia komunikację z laboratorium. Rola CBCT.
• Jak połączyć wymagania estetyczne z funkcjonalnymi?
• Czy projektowanie uśmiechu jest tylko estetyczne? Jak zaprojektować nowy uśmiech w połączeniu z wymaganiami czynnościowymi.
• Jak wymagać od laboratorium estetyczno-czynnościowego projektu uśmiechu?
• Deprogramacja czym jest a czym nie jest. Rodzaje deprogramatorów.
• Szyny stabilizujące zwarcie u pacjentów z pracami na implantach: kiedy, dlaczego, jak długo? Protokoły postępowania dla pacjentów z prawidłową funkcją, dysfunkcją i parafunkcją.
• Rejestracja zwarcia u pacjentów z pracami na implantach, w jakim położeniu: MIP, CR, CO ?
• Korekta zwarcia kiedy dla kogo po co?
• Jak często kontrolować okluzję u pacjentów z pracami na implantach?

Czego nauczysz się na szkoleniu?

• Czy okluzja na implantach jest trudniejsza od tej na zębach własnych?
• Jak uczynić ją przewidywalną u większości pacjentów? Jak z wyprzedzeniem rozpoznać pacjentów wysokiego ryzyka?
• Rozpoznawania pacjentów implantowych z problemami okluzyjnymi i odróżniania łatwych od trudnych.
• Sposobów komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej.
• Prawidłowego definiowania podstawowych pojęć w okluzji tak aby być zrozumiałym przez innych lekarzy czy techników dentystycznych.
• Czym zastąpić łuk twarzowy i artykulator w gabinecie stomatologicznym. Czego wymagać od laboratorium w erze cyfrowej.
• Jak zbudować nową, przewidywalną uniwersalną płaszczyznę okluzyjną spełniającą wymagania estetyczno-czynnościowe.
• Roli deprogramacji w identyfikowaniu problemów okluzyjnych i czynnościowych. Prawidłowego sposobu deprogramacji i wyciągania wniosków po jej przeprowadzeniu.
• Roli wymiaru pionowego zwarcia oraz szyn okluzyjnych w planowaniu i wykonawstwie prac protetycznych na implantach.
• Rejestracji i korekty zwarcia.

Zajęcia praktyczne:

• Wykonanie serii zdjęć fotograficznych potrzebnych do przesłania do laboratorium celem zbudowania nowej płaszczyzny okluzyjnej spełniającej wymagania estetyczno-czynnościowe.
• Deprogramacja rejestratorem listkowym (leaf Gauge), pokaz deprogramacji z wykorzystaniem aparatu typu Lucia Jig czy rękoczynu Dawsona.
• Rejestrowanie centralnej okluzji oraz przeprowadzenie testu obciążenia ssż i mięśni.
• Pokaz badania zwarcia na jednym z uczestników ze szczególnym naciskiem na rozpoznawanie prawidłowych i zaburzonych wzorców ruchowych.
• Pokaz wykorzystania i pracy z szyną stabilizacyjną jako głównego elementu terapii wstępnej przygotowującej do leczenia ostatecznego.
• W miarę wolnego czasu pokaz badania zwarcia na pacjentach prowadzącego lub kursantów.
• Pokaz wykonania ekwilibracji na pacjencie z pracami na implantach lub alternatywnie na modelach w artykulatorze.
• Przygotowanie planu leczenia dla przypadku klinicznego przedstawionego przez kursanta. Ważne: wcześniej należy skontaktować się z prowadzącym w celu omówienia szczegółów.