Czy okluzja na implantach jest trudniejsza od tej na zębach własnych? Jak uczynić ją przewidywalną u większości pacjentów? Jak z wyprzedzeniem rozpoznać pacjentów wysokiego ryzyka? Dowiesz się na szkoleniu z naszym specjalistą lek. dent. Błażejem Szczerbaniewiczem. Zachęcamy do wzięcia udziału w praktycznym kursie związanym z tematyką okluzji.
Miejsce wydarzenia:
Gabinet Stomatologiczny KODENT
Wręczycka 44/46, 42-200 Częstochowa
W czasie szkolenia zapewniamy smaczny lunch oraz przerwy kawowe.
Zajęcia od 10:00 do 18:00 (dwa dni).
PROGRAM:
- Planowanie interdyscyplinarne w świecie analogowym i cyfrowym. Rodzaje praktyk w współczesnej stomatologii: ukierunkowanej na jeden problem vs planujące kompleksowo.
- Przewagi w planowaniu zespołowym jakie daje wykorzystanie narzędzi cyfrowych: skanera cyfrowy, platform internetowych, aplikacji w smartfonie do skutecznej komunikacji na 1-szej wizycie z pacjentem i laboratorium.
- Pacjent z pracami na implantach i problemami okluzyjnymi w gabinecie. Jak odróżnić trudnych pacjentów od łatwych.
- Sposoby komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej ze szczególnym uwzględnieniem prac na implantach. Rola wzorców ruchowych na pracach na implantach.
- Okluzja pojęcia podstawowe: maksymalne zaguzkowanie, relacja centralna (CR), centralna okluzja (CO), poślizg z centralnej okluzji do maksymalnego zaguzkowania (MZ).Podobieństwa i różnice dla prac na własnych zębach i dla implantów.
- Modele okluzji dla uzupełnień stałych i ruchomych na implantach: podobieństwa i różnice.
- Łuk twarzowy i artykulator w gabinecie czy to ma sens w dobie cyfrowej?
- Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o estetykę zębów przednich. Rola prawidłowo wykonanych zdjęć. Planowanie prac na implantach w odcinku przednim.
- Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o wzorce ruchowe pacjenta. Jak zaplanować miejsce dla przyszłych prac protetycznych na implantach. Wymiar pionowy zwarcia w planowaniu prac na implantach: pomaga czy zaciemnia komunikację z laboratorium. Rola CBCT.
- Jak połączyć wymagania estetyczne z funkcjonalnymi?
- Czy projektowanie uśmiechu jest tylko estetyczne? Jak zaprojektować nowy uśmiech w połączeniu z wymaganiami czynnościowymi.
- Jak wymagać od laboratorium estetyczno-czynnościowego projektu uśmiechu?
- Deprogramacja czym jest a czym nie jest. Rodzaje deprogramatorów.
- Szyny stabilizujące zwarcie u pacjentów z pracami na implantach: kiedy, dlaczego, jak długo? Protokoły postępowania dla pacjentów z prawidłową funkcją, dysfunkcją i parafunkcją.
- Rejestracja zwarcia u pacjentów z pracami na implantach, w jakim położeniu: MIP, CR, CO ?
- Korekta zwarcia kiedy dla kogo po co?
- Jak często kontrolować okluzję u pacjentów z pracami na implantach?
Czego nauczysz się na szkoleniu?
- Czy okluzja na implantach jest trudniejsza od tej na zębach własnych?
- Jak uczynić ją przewidywalną u większości pacjentów? Jak z wyprzedzeniem rozpoznać pacjentów wysokiego ryzyka?
- Rozpoznawania pacjentów implantowych z problemami okluzyjnymi i odróżniania łatwych od trudnych.
- Sposobów komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej.
- Prawidłowego definiowania podstawowych pojęć w okluzji tak aby być zrozumiałym przez innych lekarzy czy techników dentystycznych.
- Czym zastąpić łuk twarzowy i artykulator w gabinecie stomatologicznym. Czego wymagać od laboratorium w erze cyfrowej.
- Jak zbudować nową, przewidywalną uniwersalną płaszczyznę okluzyjną spełniającą wymagania estetyczno-czynnościowe.
- Roli deprogramacji w identyfikowaniu problemów okluzyjnych i czynnościowych. Prawidłowego sposobu deprogramacji i wyciągania wniosków po jej przeprowadzeniu.
- Roli wymiaru pionowego zwarcia oraz szyn okluzyjnych w planowaniu i wykonawstwie prac protetycznych na implantach.
- Rejestracji i korekty zwarcia.
Zajęcia praktyczne:
- Wykonanie serii zdjęć fotograficznych potrzebnych do przesłania do laboratorium celem zbudowania nowej płaszczyzny okluzyjnej spełniającej wymagania estetyczno-czynnościowe.
- Deprogramacja rejestratorem listkowym (leaf Gauge), pokaz deprogramacji z wykorzystaniem aparatu typu Lucia Jig czy rękoczynu Dawsona.
- Rejestrowanie centralnej okluzji oraz przeprowadzenie testu obciążenia ssż i mięśni.
- Pokaz badania zwarcia na jednym z uczestników ze szczególnym naciskiem na rozpoznawanie prawidłowych i zaburzonych wzorców ruchowych.
- Pokaz wykorzystania i pracy z szyną stabilizacyjną jako głównego elementu terapii wstępnej przygotowującej do leczenia ostatecznego.
- W miarę wolnego czasu pokaz badania zwarcia na pacjentach prowadzącego lub kursantów ewentualnie ekwilibracji na pacjencie z pracami na implantach ( opcja).
- Przygotowanie planu leczenia dla przypadku klinicznego przedstawionego przez kursanta. Ważne: wcześniej należy skontaktować się z prowadzącym w celu omówienia szczegółów.
